Türk Edebiyatı’nın önde gelen kalemlerindendir Abdülhak Hamit Tarhan. 1852 yılında İstanbul’da dünyaya gelmiştir. Düzenli bir öğretimden ziyade aldığı özel derslerle kendini yetiştirmiştir. Çocukluk yıllarında abisi ile birlikte Paris’e gitmiş ve bir süre burada yaşamıştır. Bir süre sonra İstanbul’a döndü ve memur olarak çalışmaya başladı. Babasının işi sebebi ile bir süre Tahran’da kaldıktan sonra Paris Büyükelçiliği’nde katip olarak çalışmaya başladı. Türkiye Cumhuriyeti kurulduktan sonraki süreçte mecliste milletvekili olarak görev yaptı. 1937 yılında 85 yaşında iken vefat etti. Daha çok manzum eserler ve tiyatro oyunları kaleme almıştır. Şiirlerinde Batılı şiir anlayışını benimsemiştir. Tezatlar Şairi ve Şair-i Azam olarak da bilinir. Şiirlerinde çoğunlukla aruz ölçüsünü kullanmıştır. Hece ölçüsü ile yazdığı şiirlerin sayısı azdır. En bilinen eseri manzum olarak kaleme aldığı Makber’dir. Sahra, Makber, Ölü, Hacle, Belde, Validem, Garam, İlham yayınlanmış şiir kitaplarından bazılarıdır. Daha çok tiyatro oyunları yazmıştır. İçli Kız, Nazife, Finten, Nesteren, Eşber, Liberte, Ruhlar, Tezer, Turhan, Mektuplar da tiyatro oyunu olarak kaleme aldığı eserlerdendir.
